کارآموزی : بیمارستان امدادی ابهر

پس از جنگ جهانی اول که بین سالهای 1914 تا 1918 مسیحی اتفاق افتاد عالم پزشکی با عده زیادی معلول رو برو گردید و بعداً بعلت جنگ جهانی دوم بین سالهای 1939 تا 1945 مسیحی که کشور های اروپایی و بخصوص کشور آمریکا با این مشکل بزرگ بر خورد نمودند علم پزشکی وارد سومین مرحله خود یعنی پزشکی فیزیکی و یا پزشکی توانبخشی گردید

دسته بندی	گزارش کارآموزی و کارورزی
فرمت فایل	doc
حجم فایل	342 کیلو بایت
تعداد صفحات فایل	154

دریافت فایل

فروشنده فایل

کد کاربری 8044

تمام فایل ها

«فهرست مطالب»

عنوان : صفحه :

تقدیر و تشکر

فهرست

پیشگفتار

فصل اول تاریخچه

سازمان اداری و قوانین

قانون تبدیل اداره کل بهداری به وزارت بهداری

آیین نامه اجرای قانون تمرکز مؤسسات صحیحی مملکت

آمار پزشکان کشور از سال 1300 تا 1330

روش درمان نوین

چگونگی تحصیل طب

طب اروپایی

کارکنان شاغل در فیزیوتراپی

آموزش پزشکی جهت بانوان

متخصصین

دانشگاه تهران (تالار تشریح)

قانون طبابیت

فصل دوم

چارت سازمانی بیمارستان امدادی ابهر

تاریخچه و خلاصه ی از فعالیت های بیمارستان واحد سوابق تاسیس

اهداف اختصاصی

لیست داده های موجود

شیوه های مدیریت و ساختار سازمانی

مدیریت بیمارستان درونی

مدیریت بیمارستان در ایران

فصل سوم

ارائه مشکل کلی از فعالیتهای حسابداری و صورتهای مالی

ماهیت حسابداری

نحوه ثبت حسابها در حسابداری

تنخواه گردان

کنترل داخلی سیستم حقوق و دستمزد

ترازنامه

نحوه درخواست اعتبار

اهمیت انبارداری

تعریف انبار

وظایف مسئول انبار

وظایف انباردار

مزایای سیستم انبارداری صحیح

انواع پالتها

نکات مهم درباره طبقه بندی کالا

تعرف و هدف از کدگذاری

انبارگردانی

روشهای انبارگردانی کالا

حواله انبار

نحوه درخواست به صورت نمودار

درخواست خرید

روابط و وظایف انبار با سایر واحدها

فصل چهارم

نتیجه گیری

منابع و مأخذ

1 ) کتابخانه بیمارستان امدادی ابهر

2 ) مدیریت امور عمومی – روابط عمومی بیمارستان

3 ) اصول حسابداری – تألیف ویدا مجتهدزاده

4 ) کتاب پیشرفته های پزشکی

5 ) دفترچه راهنمای بیمارستان امدادی ابهر

6 ) کتاب نظام پزشکی

پیشگفتار :

پس از جنگ جهانی اول که بین سالهای 1914 تا 1918 مسیحی اتفاق افتاد عالم پزشکی با عده زیادی معلول رو برو گردید و بعداً بعلت جنگ جهانی دوم بین سالهای 1939 تا 1945 مسیحی که کشور های اروپایی و بخصوص کشور آمریکا با این مشکل بزرگ بر خورد نمودند علم پزشکی وارد سومین مرحله خود یعنی پزشکی فیزیکی و یا پزشکی توانبخشی گردید.

در کشور ما هم جنگ تحصیلی پس از انقلاب اسلامی عده ای معلول بجای گذاشت که فقط ابتکارات توانبخشی امکان دادن امید به معلولان و استفاده از نیروی انسانی آنان می باشد.

استادان پزشکی :

دروس طب تقریباً به سه قسمت مجزی می شد. طب ایرانی – طبیعات و دارو سازی و طب فرنگی که هر سه قسمت معلمی جدا گانه داشت.

طب ایرانی :

از روی شرح اسباب و کتاب قانون بو علی سینا تدریس می شد. اولین معلمی که برای آن انتخاب شد میرزا طیب کاشانی بود که تا سال 1237 به این کار اشتغال داشت. بعد از نامبرده سلطان الحکماء (میرزا ابوالقاسم نائینی فرزند میرزا محمد جعفر) و میرزا کاظم محلاتی مشهور به شیمی که پسرش دکتر محمود خان شیمی تا سال 1310 و بعد از آن به تدریس شیمی در دانشکده طب و کلاس P.C.N مشغول بود.

فصل اول :

مقدمه :

مدیران خدمات بهداشتی درمانی وظایف برنامه ریزی، سازمان دهی، رهبری، استخدام، اجرا و ارزشیابی و کنترل را در سازمان خود به کار می گیرند. مدیران بیمارستان مهارتها و تخصصهای مدیریتی را در جهت حصول اطمینان از دستیابی به اهداف و مقاصد سازمان به کار می گیرند. یک مدیر می بایست جهت اداره هر چه بهتر امور درونی بیمارستان، قبل از هر چیز از کلیه اوضاع و شرایط بیمارستان آگاه باشد. علاوه بر این اکثر مدیران سیستم های درمانی ثبات شغلی ندارند.

بنابراین در صورت وجود اهداف و دستور العملهای کامل و واضح، هر یک از مدیران سریعاً در می یابند که با توجه به سیاستهای روشن هیات مدیره چه باید بکنند و مدیر بعدی نیز دنباله روی همان سیاستها و اهداف تا رسیدن به حصول و نتیجه خواهد بود و نیز در صورت وجود سیاتها، اهداف و قوانین صریح و مشخص، اصول و پایه این برنامه ها ثابت بوده و فقط محتوای آنها در هر دوره باز نگری و بررسی می گردد. همانگونه که در چاپهای بعدی یک کتاب، تنها مطالب آن بزانگری شده و نام کتاب تغییر پیدا نمی کند. بنابراین مدیران بعدی سریعاً شرایط موجود را درک نموده و سایر برنامه های خود را در جهت ارتقاء کیفیت بکار می گیرند. با توجه به این هدف مهم، دفتر پرستاری مرکز آموزشی- درمانی بوعلی سینا خرم دره با همکاری سایر پرسنل محترم این مرکز این اطلاعات بیمارستانی را جمع آوری نموده، که هر چند بسیار اندکی می باشد ولی امید واریم برای استفاده مسئولین بعدی مفید واقع شود. ان شاء ...

تاریخچه :

در سال 1300 هجری شمسی مدرسه دارلفنون که مرحوم امیر کبیر بنیان گذار آن بود و دارای چند رشته مثل طب و نظام مهندسی و توپخانه و طبیعیات و دارو سازی و معدن شناسی بود و از این صورت خارج و هر رشته به مکان دیگری منتقل و قسمت طب آن به ساختمان ظل السطلان که در نزدیکی بهارستان و خیابان اکباتان فعلی است و مرکز وزارت آموزش و پرورش که آن زمان بنام وزارت معاف و اوقات و صنایع مستظرفه بود و آن ساختمان جزء ساختمان دولتی محسوب می شد چندین اطاق به مدرسه طب و دارو سازی و دندانسازی اختصاص داده شد.

سازمان ادرای و قوانین :

اولین سازمان ادرای که به منظور تامین بهداشت و درمان آموزش پزشکی در کشور بوجودآمد، مجلس حفظ الصحه نامیده شد. تشکیل این مجلس بمانست شیوع بیماری و با در قبل از جنگ جهانی اول بخصوص شیوع این بیماری در صفحات جنوب که بیشتر از طریق دریا بوسیله کشتی های حامل مسافر و مال التجاره رفت و آمد می کردند و انگلیسی ها بمنظور حفظ منافع اتباع خود مجبور به اقدامات بهداشتی بودند باب مذاکرات به میان آمد و در نتیجه مجلس حفظ الصحه که از پزشکان ایرانی بوجود آمده بود شروع به کار نمود. این مجلس چندین سال به فعالیت خود که بیشتر آن فعالیت جلوگیری از شیوع بیمایهای خانمانسوز و با و امثال آن بود ادامه میداد. در یکی از کابینه های دوره قاجاریه وزارت کشور (که آن زمان به وزارت داخله نامیده می شد)، شامل چند اداره بود که یکی از آن ادارات، وزارتخانه مستقل در آمد. و اولین وزیر بهداری مرحوم اسماعیل مرات و بعد از مدت کوتاهی مرحوم (مهذب السطنه) میرسید باقر خان کاظمی وزیر بهداری گردید که در ابتدا امر وزیر بهداری وقت حتی پزشک هم نبود.

قانون تبدیل اداره کل بهداری به وزات بهداری :

ماده 3 – از قانون اصلاح بودجه سال 1320 کشور مصوبه هشتم آبان ماه 1320 تبدیل اداره کل بهداری به وزارت بهداری و اداره کل کشاورزی به وزارت کشاورزی و ضمیمه شدن سازمان اداره کل انتشارات و تبلیغات به وزارت فرهنگ، و سازمان اداره امنیه به وزارت کشور از روز 30 شهریور 1320 تصویب می شود.

قانون اجازه اجرای قوانین و آئین نامه های مربوط به بهداری

که قبل از تاسیس وزارت بهداری بعهده وزارت کشور بوده است به وزارت بهداری

ماده واحده – در مورد کلیه قوانین مربوط به امور بهداری که قبل از تاسیس وزارت بهداری وزارت کشور مامور اجرا و تنظیم ائین نامه های مربوطه به آن بوده است. از تاریخ تصویب این قانون وزارت بهداری قائم مقام وزارت کشور خواهد بود. این قانون مشتمل بر یک ماده است. در جلسه هشتم بهمن ماه یکهزار و سیصد و بیست و سه به تصویب مجلس شورای ملی رسید.

رئیس مجلس شورای ملی – صادق طباطبائی

آئین نامه اجرای قانون تمرکز مؤسسات صحی مملکتی :

مصوبه 13 بهمن ماه 1305 شمسی :

ماده 1 ) از تاریخ تصویب این آئین نامه تمام مؤسسات صحی مملکتی تحت نظارت مستقیم وزارت بهداری خواهد بود.

تبصره : هر دستگاه صحی اعم از بیمارستان و درمانگاه های عمومی و تیمارستان و آزمایشگاه، خواه تابع وزارتخانه یا شرکت ها یا بیگاه های دولتی و حوزه مستقل باشد جزو مؤسسات صحی محسوب است.

ماده 2 ) ایجاد مؤسسه صحی بی اجازه و تصویب اداره کلی صحیه ممنوع است، هر وزارت خانه مؤسسه، سازمان، شرکت، بنگاه، و شخصی که بخواهد یک یا دو مؤسسه صحی بودجود آورد باید جمیع اطلاعات لازم اعم از نقشه، محل عواید تقریبی و محل تأسیس را بصورت پیشنهاد در تهران به اداره کل صحیه و در خارج از تهران به نزدیک ترین اداره صحیه محل بدهد. این پشنهاد به کمیسیون های مربوطه که در کیفیت مختلف اوضاع فنی و اداری و ساختمانی مؤسسات صحی، صلاحیت داشته باشد ارجاع خواهد کرد تا دقیقاً مطالعه شود.

اداره کل صحیه مکلف است که از تاریخ وصول پیشنهاد تا یک ماه رأی قطعی خود را در باب رد یا قبول یا اصلاح برای پیشنهاد نامبرده بالا با ذکر دلائل ابلاغ نماید.

ماده 3 ) استخدام کارکنان فنی اعم از ایرانی و خارجی در مؤسسات موکول به رسیدگی مدارک فنی آنها و تأیید وزارت بهداری خواهد بود؛

ماده 4 ) وزارت بهداری مجاز است هر یک از مؤسسات صحی مملکت؛

را هر وقت بخواهد بازدید و بررسی نماید مؤسسه صحی مکلف است که هر نوع اطلاع را در دسترس وزارات بهداری بگذارد. وزارت بهداری اگر در وسائل و لوازم و بنا و اداره مؤسسه صحی نقص بهداشتی مشاهده نمود فوراً باید نقص را از مسئول اداره بخواهد و مؤسسه مزبور ملزم به اجرای سریع رفع نقص می باشد. در صورت تسامح وزارت بهداری طبق مقررات اقدام خواهد شد.

ماده 5 ) از تاریخ تصویب این آئین نامه کلیه مؤسسات صحی مملکت از داخلی و خارجی مکلفند در ظرف سه ماه گزارش جامعی از سازمان مؤسسه خود به وزارت بهداری بدهد.

ماده 6 ) پزشکان شاغل یا بازنشته علاوه بر حقوقی که از دولت دریافت می نمایند می توانند تنها در یکی از مؤسسات وابسته به دولت مانند بانکها سازمان بیمه اجتماعی مؤسسه خیریه در قابل کار اضافه مبلغی دریافت دارند مشروط بر آنکه این مبلغ از حقوق دولتی یا بازنشستگی آنها تجاوز ننماید.

این آئین نامه تمرکز امور صحی و نظارت بر مؤسسات بهداری که مشتمل بر شش ماده در این تاریخ سیزدهم آذرماه 1333 به تصویب کمیسیون بهدار مجلس شورای ملی رسیده بموجب قانون مصوبه سیزده بهمن ماه 1305 قابل اجرا می باشد.

رئیس مجله شورای ملی – رضا حکمت

نخست وزیر سپهبد زاهدی

آمار پزشکان کشور از سال 1300 تا 1330 :

همانطور که در بخش اول کتاب در قسمت آموزش پزشکان اشاره شد تا سال 1330 فقط دانشکده پزشکی دانشگاه تهران پزشک تربیت می نمود لیکن پس از تبدیل آموزشگاه های بهداری که بهدار تربیت می نمود تبدیل به دانشکده پزشکی گردید و دانشگاه شیراز و اصفهان و مشهد و تبریز و بعداً اهواز مشغول تربیت پزشک شد تعداد پزشکان و آموختگام پزشکی در سراسر کشور رو به افزایش نهاد.

بعداً دو دانشگاه جدید یکی بنام دانشگاه ملی که اکنون دانشگاه شهید بهشتی است و دیگری دانشگاه علوم پزشکی ایران که هر یک دانشکده پزشکی مجهز و منظمی دارند و بعداً دانشکده هایی در سایر شهرستانها بمنظور تربیت پزشک تجهیز و تأسیس شده است.

در راهنمای پزشکان تهران که وسیله وزارت بهداری در سال 1335 منتشر گردیده تعداد 1308 پزشک دیپلمه که فقط 32 نفر آن زن و بقیه مرد بوده اند ذکر شده است. همچنین تعداد 37 نفر پزشک مجاز (پزشک دوم) که فقط یک نفر زن و بقیه مرد بوده اند.

پس از این دیگر آماری از پزشکان کشور تهیه و تدوین نگردید تا این که در سال 1348 سازمان نظام پزشکی ایران بر طبق قانون مصوبه مجلس شورای ملی تأسیس و شروع بکار نمود.

اولاً راهنمائی که این سازمان در سال 1351 تدوین و بین پزشکان توزیع نمود.

تعداد پزشکان دیپلمه را 8850 نفر که 4714 نفر از آنان در تهران و بقیه در شهرستان ها بوده اند.

سال	تعداد پزشک	سال	تعداد پزشک
1300	8	1328	106
1301	14	1329	122
1302	15	1330	169
1303	8	1331	200
1304	14	1332	256
1305	24	1333	261
1306	11	1334	269
1307	23	1335	471
1308	14	1336	437
1309	21	1337	450
1310	31	1338	437
1311	20	1339	450
1312	9	1340	197
1313	14	1341	197
1314	56	1342	500
1315	65	1343	650
1316	69	1344	614
1317	68	1345	572
1318	96	1346	450
1319	63	1347	625
1320	63	1348	612
1321	39	1349	585
1322	76	1350	507
1323	77	1351	701
1324	82	1352	715
1325	88	1353	776
1326	88	1354	13009
1327	82	جمع کل
		استخراج از نشریه آماری نظام پزشکی ایران

روش درمان نوین و پیدایش آنتی بیوتیک :

تا سال 1320 یعنی اواسط جنگ جهانی دوم روش درمان در ایران همانطور که قبلاً ذکر شد به دو روش قدیمی و جدید ادامه داشت تا این در سال 1320 آقای دکتر پروفسور شارلابرلین که ریاست دانشکده پزشکی دانشگاه تهران را داشت، مسافرتی به خارج ایران نموده و در مراجعه طی چند سخنرانی پیدایش پنی سیلین را بطور مژده و سوقاتی به ایران آورد، که یعنی سخنرانی نامبرده بعداً بنظر خوانندگان محترم می رسد.

ولی چند سالی این دارو به بازار نیامد و در خدمت جنگ و مجروحین آن قرار داشت، لیکن پس از خاتمه جنگ و پس از آنکه پنی سیلین به بازار آمد به علت کمبود این دارو فقط پنی سیلین که بصورت پودر در شیشه های مخصوص خود بود فقط در اختیار بیمارستان دولتی (بیمارستان سینای فعلی) در شهر تهران خیابان امام خمینی فعلی قرار گرفت. به هر پزشکی که نسخه پنی سیلین می نوشت لازم بود نسخه به آن بیمارستان برده شود و در طبق پزشکان قدیمی بفراگرفتن حکمت طبیعی می پرداختند. هر کس بی مانع و رادع می توانست پس از کسب اطلاعات مختصر در طب خود را پزشک نامیده و بدرمان بیماران مشغول شود.

این وضع تا زمان سلطنت ناصرالدین شاه و صدرات امیرکبیر ادامه داشت. ناصرالدین شاه برای آنکه تحولی در وضع طبابت و تحصیل طب ایجاد شود به دکتر کلو که حکیم باشی مخصوص خود دستور می دهد که عده ای را نزد خود پذیرفته به آنان طب جدید تعلیم دهد. در این دوره که طب جدید اروپایی تازه در ایران راه یافته و اطبای فرنگی و ایرانیانی که تحصیلات طبی خود را در فرنگ انجام داده بودند در ترویج آن می کوشیدند.

بین طرفداران طب قدیم و طب جدید اختلاف نظر و گاه مشاجرات و مباحثات بسیار روی می داده است. پیروان طب قدیم که در میان آنان پزشکان دانشمند و فاضل بسیار بوده است اصولاً به طب جدید اعتقاد و ایمان نداشته حتی آن را مضر می دانسته اند. از جمله حاجی میرزابابا شیرازی ملک الاطباء که از پزشکان اوائل قرن سیزدهم هجری و دارای تألیفاتی فراوان و معاصر با فتحهلیشاه و محمودشاه و ناصرالدین شاه بود و معالجات جدید را در حفظ صحت و ازاله اسقام به هیچ وجه اقدام نمی فرمود. چنانچه رسال جوهریه اس بر ثبات عقیده وی در تکذیب اطبای فرنگ دلیل لایح و برهانی واضح است. یکی از شاگردان حاجی میرزا عبدالباقی پدر مرحوم دکتر خلیل خان تقفی اعلم الدوله است.

چگونگی تحصیل طب :

شاگردان طب قسمتهای عملی را در مطب پزشکان معروف و معلمین مدرسه می دیدند و حتی با آنان به عیادت بیماران رفته تا برموز حرفه طبابت آشنا شوند.

اولین کالبدشناسی (اتوپسی) در ایران بوسیله دکتر بسال 1854 مسیحی روی یک جنازه فرد اروپایی که مظنون به مرگ در اثر جنایتی بود انجام گرفت.

علم شیمی که تا آنروز بشکل کیمیاگری در افواه شناخته می شد بصورت واقعی خود معرفی گردید و برای اولین بار برخی تجربه های شیمیایی به ایرانیان نشان داده شد.

در سال 1250 شمسی که ناصرالدین شاه مسافرت فرنگستان مراجعه نمود دستور داد تا به سبک اروپا بیمارستانی بنا ایجاد نمایند. برای اولین بار مریض خانه دولتی (بیمارستان ابن سینا فعلی در نزدیکی چهار راه حسین آباد) توسط ناظم الاطبا که خود تا سال 1258 ریاست آن را داشت تأسیس گردید و گزارشات بیمارستان مستقیماً بعرض شاه می رسیده است.

فارغ التحصیلان طب دارالفنون از عنوان دکتر استفاده نمی کردند و این عنوان مخصوص اطبایی بود که در فرنگستان تحصیلات خود را تکمیل و در آنجا به مقام دکتری نائل می شدند و کلمه دکترا بخلاف امروز بعد از اسم شخص ذکر می کردند مثلاً میرزا رضا دکتر.

طب اروپایی :

اولین معلم که جزو هیئت هفت نفری برای این قسمت خواسته شد دکتر پولاک (ادوار دژاکوب) اهل وین بود که پس از فوت کلوکه که طبیب ناصرالدین شاه بود به ایران آمد. دکتر پولاک بیشتر جراح بود تا طبیب و عملیات جراحی او در ایران تازگی تمام داشت و با آب و تاب در روزنامه های رسمی آن دوره درج می شد. بیماران سخت را غالباً به دارلفنون نزد او می فرستادند.

در محرم سال 1337 که اول سال تحصیلی آبان 1297 بود دکتر محمد حسین خان لقمان ادهم (لقمان الدوله) رئیس اطبای حضور همایونی به پیشنهاد نصیروالدوله از طرف احمد شاه بریاست قسمت طب خوانده شد و رئیس جداگانه و محل جداگانه ای در، حیاط بزرگ دارالفنون که حیاط نظام خوانده می شد پیدا کرد و اصطلاحاتی بدین ترتیب در مدرسه طب بعمل آمد.

1 ) مدرسه طب دارای 5 کلاس گردید و که سال اول آن P.C.N یعنی فیزیک و شیمی و طبیعی می دیدند.

2 ) سه نفر از معلمین، دکتر لقمان الدوله – دکتر حسین خان معتمد دکتر لسان الحکماء بودند و معلم دروس بالینی تعیین شوند که هفته ای چهار روز در مریضخانه دولتی به محصلین سالهای سوم و چهارم و پنجم در امراض داخلی – جراحی کحالی آموزش دهند؛

3 ) طب ایرانی توسط صحت الدوله تأسیس گردید؛

4 ) مامائی توسط دکتر یونس خان تدریس گردید؛

5 ) مقرر شد ماهی دوبار شورائی از معلمین مدرسه طب برای حل مشکلاتی که پیش می آید در مدرسه تشکیل گردد از آنجائیکه ابتکار تأسیس مدرسه دارلفنون و برقراری رشته طب در آن مدرسه توسط بنیاد گذار اولیه مرحوم میرزاتقی خان فراهانی امیرکبیر بوده است ولی در واقع مؤسسین و مبتکرین و معلمین اولیه ایرانی مدرسه طب دارالفنون بدون توجه به تقدم و تأخر اسامی آنان بشرح زیر بوده است :

دکتر محمد حسین خان لقمان داهم (لقمان الدوله)، دکتر ملک زاده، دکتر ولی اله خان نصر، دکتر یحی میرزا شمس (لسان الحکماء) دکتر سعید مالک (لقمان الملک)، دکتر نظام الحکماء، دکتر عباس ادهم (اعم الملک)، دکتر غلامحسین خان اعلم، دکتر نیرالملک، دکتر عبداله خان احمدیه، دکتر علی خان پرتو اعظم، دکتر سلطان الحکماء، دکتر صحت الدوله، دکتر امیر اعلم سردار، دکتر ابوالقاسم بهرامی، دکتر حسین خان معتمد؛

تا سال 1312 دکتر علیم فرهمندی کفالت مدرسه طب را برعهده داشت. در این سال دکتر لقمان الدوله بریاست مدرسه طب منصوب و در سال 1313 دکتر ابوالقاسم بختیار به معاونت دانشکده طب منصوب و در سال 1314 دکتر بختیار از معاونت دانشکده طب استعفا و آقای دکتر جواد آشتیانی بجای ایشان بود لیکن در سال 1318 معاونت دانشکده بعهده آقای دکتر محمد حسین ادیب محول شد. در آن سال بامر رضاشاه آقای پرفسور اوبرلین برای ریاست دانشکده طبق قانون مصوب نهم بهمن 1318 از تاریخ دوم دیماه 1318 استخدام گردید و استخدام او طبق مصوب دوم اسفندماه 1321 بمدت دو سال تجدید شد. مشارالیه قانون اصلاح قانون دانشگاه راجع به دانشکده پزشکی، را تنظیم و به تصویب مجلس شورای ملی رسانید. و طبق آن بیمارستانهای تهران به دانشکده پزشکی ضمیمه شد و آن بیمارستانها که قبلاً در اختیار اداره کل بهداری مملکتی بود جزء بیمارستان های آموزشی دانشکده پزشکی قرار گرفت که در جای خود این تحول و این تغییر بسیار مهم مزایا و محسنات و مشکلات و معایب ذکر شده است.

کارکنان شاغل در فیزایوتراپی :

کارکنان که در واحدهای فیزیوتراپی فعالیت مینمایند تحت عناوین پزشک (اعلم از متخصص و غیرمتخصص) پیراپزشک (فوق لیسانس و لیسانس، تکنسین و کمک تکنسین) هستند که برحسب نوع وابستگی بشرح ذیل می باشد.

نوع وابستگی		پزشک	پیراپزشک	سایر	جمع
وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی	تعداد درصد	15	125 4/46	54 8/72	194 00/100
بخش خصوصی	تعداد درصد	53 0/20	142 0/54	68 8/25	263 00/100
سایر سازمانها (با دانشگاه ها)	تعداد درصد	37 9/7	267 7/56	167 4/35	471 00/100

نسبت جمعیت به یک فیزیوتراپی :

طبق محاسبات انجام شده نسبت جمعیت به یک واحد فیزیوتراپی در سطح کشور اعم از دولتی و غیردولتی رقم 214541 نفر می باشد که حداقل این میزان بترتیب مربوط به استانهای آذربایجان شرقی 493662 نفر و تهران 86905 نفر و حداکثر آن نسبت اختصاص به استانهای باختران 688214 نفر و گیلان 651919 نفر خواهد داشت.

ضمناً در طبقه بندی زیر اسامی استانهای کشور و برحسب متوسط جمعیت تحت پوشش یک واحد فیزیوتراپی منعکس شده است.

نام استان ها	متوسط جمعیت تحت پوشش یک واحد
استان آذربایجان شرقی، تهران	100000 کمتر از (نفر)
استان کهکیلویه و بویراحمد، چهارمحال بختیاری، سمنان، اصفهان، فارس	200000 – 100000 (نفر)
استان مازندران، هرمزگان، یزد، بوشهر	300000 – 200001 (نفر)
استان کرمان، ایلام، همدان، مرکزی و خراسان	400000 – 300001 (نفر)
استان لرستان، خوزستان، آذربایجان غربی سیستان و بلوچستان، زنجان	500000 – 400001 (نفر)
استان کردستان، گیلان، باختران به بالا	- 50000 (نفر)

انجام گرفته مسلماً این افراد که در آن سالها جزء داوطلبین امتحان متجاوز 20 الی 30 سال داشته که امروزه سن آنان حدود 90 الی 100 سال گردد. بهرحال زحمات این پزشکان پیش قدم در امر طبابت مورد احترام جامعه پزشکی بوده و خداوند روح آنان را شاد دارد. اما از لحاظ قانون استخدام پزشکان که در هفتم مرداد 1318 به تصویب رسید پزشکان مجاز بعنوان پزشک دوم در دستگاه دولتی استخدام و دارای رتبه پزشک دومی میگردیدند و مقام آنان در سازمان اداری بهداری محفوظ بوده است.

آموزش پزشکی جهت بانوان و دختران :

تا قبل از شروع دبستان های دولتی یا ملی دختران هم مثل پسران در مکتب خانه ها به فراگرفتن خواندن و نوشتن و بخصوص آموزش قرآن اکتفا می نمودند. لیکن پس از ایجاد دبستان های عمومی دولتی برای پسران و دختران آموزش ابتدائی برای آنان مشابه پسران پس از 12 سال تحصیل موفق دیپلم می گیردیدند. و دختران پس از 11 سال فارغ التحصیل شده و دیپلم متوسط دریافت می نمودند لیکن برای دختران ادامه تحصیل در دانشکده ها ممنوع و فقط می توانستند به آموزشگاه عالی مامائی وارد شوند. و عده ای از آنان پس از تأسیس دارالمعلمات که مخصوص تربیت بانوان و یا دختران بود که دوره آن دو سال و پس از دیپلم متوسط به آنجا رفته و ادامه تحصیل می دادند و معلم مدارس دخترانه می شدند.

این برنامه تا سال 1315 ادامه داشت یعنی دختران فقط می توانستند به آموزشگاه عالی مامائی رفته و پس از فراغ از تحصیل، به شغل مامائی مشغول و یا می توانستند به دارالمعلمات رفته و پس از خاتمه تحصیلات به شغل معلمی در دبستان و دبیرستان دخترانه مشغول شوند. ولی از سال 1315 اجازه ورود دختران به دانشکده های مختلف دانشگاه ها داده شد. و در همان سال چندی دانشجوی دوشیزه در دانشکده داندانسازی و بعداً در دانشکده پزشکی و بمرور در دانشکده ها بانوان ادامه تحصیل داده و هر کدام در رشته های مورد علاقه خود به درجات لیسانس و دکتری نائل می گردیدند.

از سال های 1325 به بعد آموزشگاه های پرستاری تأسیس و شروع بکار نمود. احتیاج مبرم کشور به پرستاران کاملاً محسوس شد و هر ساله عده زیادی از دوشیزگان پس از دریافت دیپلم متوسطه به آموزشگاه های پرستاری روی می آورند.

آموزشگاه عالی مامائی :

در سال 1298 شمسی مرحوم نصیرالله وزیر معارف مدرسه متوسط دختران موسوم به فرانکوپرسان را که از سال 1323 هـ . ق دایر بود تبدیل به دارالمعلمات نمود و ضمناً مقرر داشت که 10 نفر از شاگردان مدرسه مزبور هفته ای سه روز به مریضخانه نسوان رفته و مشغول تحصیل قابله گی و امراض نسوان گردند دوره دارالمعلمات پس از اخذ تصدیق نامه شش ساله ابتدائی 4 سال بود که در سه سال اول دروس متوسطه تدریس می شد و شاگردان در سال چهارم اصول تعلیم و تعلم را فرا می گرفتند.

با این ترتیب مدرسه قابله گی با 10 نفر شاگرد دارالمعلمات در سال

1298 در مریضخانه نسوان تأسیس شد معلم مدرسه در بدو امر مادام فراسکینا طبیبه مریضخانه بود در آن موقع عده زنان باردار که برای وضع حمل به بیمارستان مراجعه می کردند بسیار معدود بود و فقط گاهی در موارد زایمان غیرطبیعی زائو را ناگزیر به بیمارستان می بردند و با این وضع هر 15 تا 20 روز یک زایمان انجام می شد.

بعد از مادام فرسکینا 3 نفر قابله اروپای بنام دکتر درمس، دکتر پن، دکتر سرکیسیان بمرور در مریضخانه نسوان مشغول کار و عهده دار تعلیم فن قابله گی شدند. مدرسه قابله گی تا سال 1307 آئین نامه مدون و مخصوصی نداشت. دوره تحصیلات در حدود 3 سال و شرط ورود دارا بودن گواهی نامه شش ساله ابتدایی و دانستن زبان فرانسه بود و بیشتر شاگردان و فارغ التحصیلان دارالمعلمات در این مدرسه به تحصیل می پرداختند. در سال 1307 ضمن آئین نامه طب و داروسازی و قابلگی شرط ورود به مدرسه قابگی داشتن گواهی نامه سه سال اول متوسط مقرر شد.

در سال 1309 اساسنامه و آئین نامه مخصوص مدرسه قابلگی از تصویب گشت. و مدرسه مذکور که تا این تاریخ یکی از شعب مدرسه طب بشماره می رفت تحت اداره صحیه کل مملکتی درآمد. و شرط ورود دارا بو.دن گواهی نامه 5 ساله متوسط دختران تعیین گردید و برای تحصیلات قابلگی برنامه ای وضع شد.

ریاست مدرسه در بدو امر تا سال 1310 بعهده رئیس مدرسه طب بود و آقای دکتر علیم الکلک فرهمندی سرپرستی مدرسه را برعهده داشتند. ایشان در آن سال از طرف صحیه کل مملکتی به ریاست مدرسه قابلگی منصوب گردیدند.

در سال 1313 آقای دکتر بختیار و در سال 1315 آقای دکتر جهانشاه صالح که سمت ریاست و جراحی بیمارستان را عهده دار بودند به ریاست مدرسه نیز انتخاب گردیدند. و فقط در سال 1317 تصدی امور مدرسه از ریاست تفکیک وبه آقای غلامحسین مصدق که رویس درمانگاه بیمارستان بود واگذار گردید. در تشکیلات پروفسور ابرلین که بیمارستان های تهران از جمله بیمارستان زنان ضمیمه دانشکده پزشکی شد آموزشگاه عالی مامائی نیز به دانشکده منضم گردید. و در سال 1321 اساسنامه و برنامه تحصیلات آن تدوین و تصویب شد. که تا سال 1328 مجری بود. در این سال آموزشگاه پرستاری اشرف پهلوی دائر گردید و طبق آئین نامه آن آموزشگاه مصوب جلسه 18/ 12/ 1327 شورای دانشگاه مقرر شد که در سال تحصیلی 1329 – 1328 برای کلاس اول آموزشگاه مامائی اشرف پهلوی که صلاحیت و شایستگی آنان از طرف رئیس آموزشگاه تصویب شده است می تواند وارد آموزشگاه مامائی شده و پس از پایان تحصیل به دریافت دیپلم قابلگی نائل گردند و بدین ترتیب موقتاً برای چند سال تا ختم تحصیلات آموزشگاه پرستاری آموزشگاه عالی مامائی تعطیل شد.

کسانی که از بدو تأسیس تا سال 1320 در آموزشگاه تدریس کرده اند عبارتند از : آقایان دکتر سعید مالک، دکتر یونس افروخته، دکتر علیم الملک فرهمندی، دکتر امیر اعلم، دکتر حکیم اعظم، دکتر اعلم الملک، دکتر معاون، دکتر بختیار، دکتر جهانشاه صالح، دکتر مصدق، دکتر نعمت اللهی، دکتر فلاتی، دکتر ادیب، دکتر رستگار، دکتر کشاورز؟، دکتر همایونفر، دکتر ابوالقاسم نفیسی.

از سال 1320 تا آخرین دوره آموزشگاه عالی مامائی استادان و معلمین زیر در آموزشگاه تدریس کرده اند.

آقایان دکتر جهانشاه صال، دکتر محمد قریبف دکتر آذر، دکتر ابولقاسم نجم آبادی، دکتر مقاره، دکتر علی راسخ، دکتر فضل اله غیور، دکتر منوچهر حکیم، دکتر غلامعلی بینش ور، دکتر امین اله مصباح، دکتر ناصر گیتی، دکتر فرج اله شفا، دکتر حفیظی، بانو دکتر مصاحب، بانو دکتر عترت صفوی.

مدیرهای آموزشگاه عبارت بوده اند از : خاتم عزت الملک حسابی، خانم شمس الملوک حجازی، خانم اقدسد سینکی، خانم کیهان قربان، خانم عترت صفوی.

دانشجویان مامائی در بیمارستان های دانشکده پزشکی در بخش های مختلف به کارآموزی می پردازند و در بیمارستان زنان و بنگاه حمایت مادران به نوبت بعنوان اکسترن کشیک داده و زایمان طبیعی را شخصاً انجام می دهد. هر دانشجویان در مدت تحصیل بین 50 تا 100 زایمان انجام می دادند. بعلاوه دانشجویان در مدت نگهبانی موظف بودند به منطل بارداران فقیر و مستمند رفته کمک های لازم را معمول دارند.

نویسنده که خود دیپلم متوسطه را در سال 1310 از مدرسه دارالفنون اخذ نموده و برای ادامه تحصیل در رشته پزشکی ثبت نام نموده دانشکده را در شش سال یعنی سال اول پ.ث.ان (P.C.N) در عمارت ظل السلطان (وزارت فرهنگ سابق) و سال دوم را در عمارت سعدالدوله درخیابان لاله زار نو و سال چهارم و پنجم و ششم را در بیمارستان دکتر معتمد در خیابان شیخ هادی گذرانده و در خرداد 1316 فارغ التحصیل گشته.

همانطور که اشاره شد قانون نظام اجباری که در سال 1304 به تصویب رسید در یکی از مواد آن قانون افرادی که دارای تحصیلات عالیه مثل پزشک و قاضی و مهندس و غیره بودند از خدمت نظام اجباری معاف می شدند لیکن این قانون پس از چند سال تغییر پیدا نمود و آن ماده بدین صورت اصلاح گردید.

افرادی که نائل به درجه دیپلم کامل متوسطه میگردند به خدمت سربازی احضار و شش ماه تعلیمات نظامی در دانشکده افسری و بعد از آن دوره برای مدت یک سال در ارتش خدمت خواهند نمود.

افرادی که نائل به درجه دکترا می گردند مدت یک سال خدمت در واحدهای بیمارستانی ارتش خواهند نمود.

در سال 1317 مجدداً این قانون اصلاح و خدمت زیر پرچم بای تمام افراد دو سال تعیین گردید با این تفاوت که افراد دیپلمه با درجه ستوان سومی و افراد لیسانسه و پزشک با درجه ستوان دومی خدمت خواهند نمود. بعلت فقدان پزشک در لشگرهای خارج از مرکز پزشکان فارغ التحصیل از سال 1315 در واحدهای خارج از مرکز به خدمت مشغول می شدند و تعداد کمی در لشگرهای تهران.

تا سال 1340 که قانون سپاه بهداشت و سپاه دانش به تصویب رسید که پزشکان بعوض خدمت نظام وظیفه در ارتش مدت دو سال خدمت در سپاه بهداشت می نمود که سپاه بهداشت توسط وزارت بهداری و سپاه دانش توسط وزارت آموزش و پرورش اداره می شد.

تا سال 1330 فقط دانشکده پزشکی دانشگاه تهران به تربیت پزشک و متخصص مشغول بود ولی از سال 1330 به بعد دانشگاه شهید دکتر بهشتی (دانشگاه ملی سابق) شروع بکار نمود و دانشکده پزشکی آن دانشگاه دانشجو برای رشته پزشکی می پذیرفت و همانطور که اشاره شد دانشکده های بهداشت که در شهرهای شیراز، اصفهان، تبریز، مشهد اهواز که قبلاً در بعضی از آنها بهداشت تربیت می نمود. تبدیل به دانشکده پزشکی و جزء دانشگاه های استان های مربوطه خود قرار گرفت و تربیت پزشک از محدوده دانشگاه تهران خارج و در استان ها تقسیم پیدا نمود که بعلت دسترسی کمتر به سوابق و بایگانی و شروع و تأسیس آنها از ذکر یکیک خودداری می شود.

پزشک معرفی می نموده، تعداد 1586 پزشک البته عده پزشک هم که در قبال این مدت از دانشکده های خارج از کشور از فارغ التحصیلان شده اند به این عده اضافه می گردد که البته تعداد آنها زیاد نبوده است.

در مجله راهنمایی که در سال 1335 وزارت بهداری منتشر نمود، فقط پزشکان شهر تهران را معین کرده است 2537 نفر پزشک نام برده که از این عده 2500 نفر پزشک دیپلمه که 2467 مرد و 33 نفر آن زن بوده اند و تعداد 37 نفر پزشک مجاز که 36 نفر آن مرد و یک نفر آن زن بوده است بوده است دیده می شود.

موضوع قابل توجه این است که تا سال 1322 تربیت متخصص در رشته های مختلف پزشکی در ایران فراهم نبود و از سال 1322 طبق اساسنامه تربیت متخصص در دانشگاه تهران بمرور پزشکان جهت دیدن دوره تخصصی ثبت نام می نمودند ولی با توجه به این اساسنامه وزارت بهداری هم بمنظور رفع احتیاجات خود دوره های کوتاه مدتی برای تربیت پزشکان در رشته های بهداشت و درمان تربیت می کرد. و گواهی صادر می نمود که نمونه از آن گواهی ها در قسمت ضمائم دیده می شود.

متخصصین :

همانطور که اشاره شد از سال 1322 تربیت متخصص در دانشکده پزشکی ایران شروع گردید و همچنین تعداد زیادی از پزشکان جهت دیدن دوره تخصص به کشورهای خارج رهسپار شده و پس از اخذ تخصص به کشور باز می گستند. که برابر آخرین راهنمای پزشکان و متخصصان که سازمان نظم پزشکی در سال 1366 در اختیار پزشکان قرار داده است در رشته های زیر :

¨ بیماری های داخلی؛

¨ بیماریهای قبل و عروق؛

¨ بیماریهای گوارشی؛

¨ بیماریهای کلیه؛

¨ بیماریهای غده مترشحه داخلی و متابولیسم؛

¨ بیماریها سل و ریوی؛

¨ بیماریهای عفونی؛

¨ بیماریهای رماتیسم؛

¨ بیماریهای خون؛

¨ پزشکی خانواده؛

¨ ژنتیک؛

¨ پزشکی فیزیکی؛

¨ بهداشت و تغذیه؛

¨ بیماریهای کودکان؛

¨ روان پزشکی و اعصاب؛

¨ پوست و آمیزشی؛

¨ جراحی عمومی؛

¨ جراحی قلب و عروق و قفسه صدری سینه؛

¨ جراحی کودکان، ارتوپدی، اورلوژی؛

آمارهایی که نشان دهنده پزشکان و متخصصین و همچنین فارغ التحصیلان رشته های مختلف پیراپزشکی برای علاقمندان در ضمائم می باشد.

همانطور که شرح داده شد پس از تصویب قانون طبابت افرادی که در امتحانات مربوطه قبول و طبق قانون مذکر و در سراسر کشور به شغل طبابت پرداخته موظف به دریافت جواز طبابت بودند. لذا طبق آمار تهیه شده توسط مرکز آمار ایران تعداد 540 نفر جواز طبابت دریافت و در نقاط مختلف تهران و شهرستان ها مشغول طبابت گردیدند.

این عده بمرور زمان و کثرت سن، یکی بعد از دیگری بدرود حیات گفته و در اولین راهنمای پزشکی در سال 1353 پنج سال بعد از تشکیل نظام پزشکی ایران، فقط اسمی 59 نفر آنان در دفتر راهنما ذکر شده است. اکنون پس از 15 سال در دفتر راهنمای پزشکی که ازمان نظام پزشکی مجدداً تنظیم و تهیه نمود ذکری از آنان نشده و بنظر می رسد تقریباً تمام آنان بدورد حیات گفته و در بین ما پزشکان نیستند.

دانشگاه تهران (تالار تشریح) :

پس از آنکه ساختمان سالن تشریح در دانشگاه تهران به پایان رسید و قسمت شمالی ساختمان دانشکده پزشکی به پایان رسید، در سال تحصیلی 1317 یعنی در مهر ماه آن سال دانشکده پزشکی از بیمارستان دکتر معتمد، به محل فعلی دانشکده پزشکی تهران منتقل گردید و در سال 1318 با گذراندن قانونی (که در فصل قوانین خواهد آمد) بنام قانون استقلال دانشگاه تصویب گردید. و همان سال طبق قانون دیگری پروفسور شارل ابرلین که یک پزشک علی مقام فرانسوی بود برای اداره دانشکده پزشکی بسمت ریاست دانشکده از خارج استخدام که قانون مربوط به استخدام مشارالیه در فصل قوانین ذکر شده است شروع بکار نمود.

پروفسور ابرلین در سالهای 1320 و 1322 مسافرت هایی به خارج نمود که بطور ارمغان علمی جهت دانشکده پزشکی طی چند کنفرانس که عیناً کنفرانسهای نامبرده که توسط دکتر حسن میردامادی به فارسی ترجمه و در قسمت ضمائم این کتاب عیناً بنظر خوانندگان محترم می رسد.

موضوع کشف پنی سیلین که اولین آنتی بیوتیک است.

فارغ التحصیلان سال 1316 که پس از افتتاح تالار تشریح به تشریح نقشی مشغول بوده اند.

قانون طبابت :

مصوب 3 جمادی الاخر 1329 قمری :

ماده 1 ) هیچکس در هیچ نقطه ایران حق اشتغال به هیچ یک از فنون طبابت و دندانسازی را ندارد مگر آنکه از وزارت معاف اجازه نامه گرفته و به ثبت وزارت داخله رسانیده باشد.

ماده 2 ) در آتیه اسنادی که وزارت معارف آن را رسماً شناخته و به صاحب آن اجازه نامه خواهد داد از این قرار است :

اولاً : تصدیق نامه هایی که در مللکت ایران بتوسط مدارک طبی دولت داده می شد؛

ثانیاً : تصدیق نامه های طبی دولتی ممالک خارجه؛

ماده 4 ) اشخاص که هیچیک ساز تصدیق نامه های مذکور در ماده دوم این قانون را ندارند و در تاریخ نشر این قانون از پنج سال کمتر در تهران مشغول طبابت بوده اجازه نامه به آنها داده نمی شود و از مداومت بشغل مزبور ممنوع خواهند بود.

ماده 5 ) اشخاصی که دارای هیچ یکی از تصدیق نامه های مذکور در ماده دوم این قانون نیستند و بیش از پنج سال و کمتر از ده سال در تهران طبابت کرده اند اجازه نامه طبابت می توانند بگیرند مشروط بر این که تاریخ انتشار این قانون تا انقضاء مدت سه سال حاضر شوند که در حضور کمیسیون مخصوصی که بر طبق ماده هشتم این قانون در وزارت معارف منعقد می شود امتحان دهند یا آنکه تا مدت چهارماه یکی از اسناد ذیل را به وزارت معارف ارائه دهند.

اولاً : تصدیق تحصیل و تلمذ در مطب یکی از اطباء معروف مشروط بر این که در آن تصدیق نامه ذکر شده باشد که دارنده آن لااقل پنج سال بالاستمرار از تلامذه او بوده است.

ثانیاً : تصدیق نامه اطبای مریضخانه دولتی و آمریکایی؛

توضیح تصدیق نامه های مذکور فقط تا چهار ماه بعد از نشر این قانون اعتبار خواهد داشت و وزارت معارف بر طبق آن اجازه نامه طبابت خواهد داد بعد از انقضا آن مدت آن تصدیق نامه ها از اعتبار خواهد افتاد و فقط اسناد مذکور در ماده دوم این قانون برای تحصیل اجازه نامه معتب خواهد بود.

ماده 6 ) اشخاصی که بیش از ده سال در تهران استمرار مشغول طبابت بوده اند بهرحال حق دارند اجازه نامه طبابت بگیرند.

ماده 7 ) برای آنکه اشخاص مذکور در ماده پنجم و ششم این قانون به وزارت معارف معرفی شده اجازه نامه بگیرند از تاریخ نشر این قانون تا مدت چهار ماه کمیسیونی در وزارت معارف منعقد خواهد بود که اشخاص مزبور می توانند خودشان را به آن کمیسیون معرفی نمایند و کمیسیون مزبور مرکب خواهد بود.

اولاً : از یک نفر از معلمین طب دارلفنون؛

ثانیاً : از یک نفر از اطبای مریضخانه دولتی؛

ثالثاً : از یک نفر از اطبای معروف ایرانی؛

خامساً : از دو نفر از نماینده وزارت معارف که یکی از آنان رئیس کمیسیون خواهد بود اشخا مزبور معارف تعیین خواهد نمود.

ماده 8 ) از تاریخ نشر این قانون تا مدت سه سال هر سال دو نوبت در بهار و پاییز یک کمسیون منعقد خواهد بود. برای این که مطابق ماده پنجم این قانون اشخاصی را که بیش از پنج سال و کمتر از ده سال در تهران طبابت کرده و هیچ نوعی تصدیقی ندارند و خود را به کمیسیون مذکور در ماده قبل معرفی نموده اند به معرض امتحان درآورند. کمیسیون مزبور مرکب خواهد بود.

اولاً : از معلمین رسمی طبی دارالفنون؛

ثانیاً : از چهار نفر از اطبای معروف؛

ثالثاً : از یک نفر نماینده وزارت معارف که رئیس کمیسیون خواهد بود؛

تعیین اشخاص مذکور با وزارت معارف است.

ماده 9 : اشخاصی که تا تاریخ نشر این قانون در ولایات مشغول طبابت بوده و یا در تهران و ولایات دندانسازی می کردند باید تا یکسال بعد از شنر این قانون خود را بوزارت معارف معرفی کرده برای مداومت بشغل مزبور اجازه نامه تحصیل نمایند لیکن پس از انقضای یک سال در هیچک از نقاط ایران به هیچکس اجازه نامه طبابت و دندانسازی نخواهد شد. مگر بموجب اسناد مذکور در ماده دوم این قانون.

ماده 10 : هر کس برخلاف مقررات مواد فوق بشغل طبابت مشغول شود در نوبت اول اخطار می شود و در نوبت دوم چهار ماه محبئس و در نوبت سوم یک سال محبوس خواهد شد.

ماده 11 : بعد از انتشار این قانون هیچ طبیبی برای امور صحیه و طبی در ادرات دولتی مستخدم و اجیر نخواهند شد مگر این که بموجب اسناد مذکور در ماده دوم دارای اجازه نامه طبابت باشند.

ماده 12 : نسخه رمز کلیه ممنوع است و هر طبیبی که نسخه رمز بدهد مجازات او چهار ماه حبس خواهد بود.

ماده 13 : وزارت داخله مراقب خواهد بود که مدلول ماده اول این قانون از چهار ماه بعد از نشر آن در تهران و از یکسال بعد از نشر آن در ولایات بموقع اجرا گذاشته شود.

با تصویب این قانون و روآوردن علاقمندان به علم پرشکی جهت تحصیل در مدرسه طب چون شرایط ورود موکول به داشتن دیپلم علمی بود که از مدارس کامل متوسطه در آخر سیکل دوم یعنی 12 سال تحصیل که شش سال آن ابتدایی و شش سال متوسطه که دارای دو سیکل اول و سیکل دوم مواد تحصیلیل رشته پزشکی میبایستی دارای دیپلم کامل متوسطه رشته علمی باشند.

اجازه طبابت :

در ضل تربیت بندگان اعلیحضرت اقدس شهریاری خلداله ملکه و سلطانه چون معتمد السطان میرزا سید خان ولد جناب مستطاب آقاسید ابوالقاسم صدر العلماء همدانی بموجب تصدیقات چهار ساله علوم طبیه را کاملاً تحصیل کرده و در هر سال بخوبی از عهده امتحانات برآمده با تمجید خوب و نمره (39/ 16) لهذا از طرف وزیر علوم و معارف اجازه فارغ التحصیلی طب بشماره الیه داده شده و از تاریخ حق طبابت با کلیه حقوق مربوطه به او را دار است.

تاریخ چهارشنبه دهم شهر جمادی الاولی سال پیچ ئیل سنه 1326 قمری هجری.

محل امضاء رئیس مدرسه دارالفنون محل امضاء وزیر علوم و معارف

توضیح آنکه این اجازه طبابت بدو زبان فارسی و فرانسه صادر شده است.

فصل دوم :

مرکز آموزشی درمانی امدادی ابهر

انسان سالم، محور توسعه پایدار سلامت در حوادث و بلایا :

روابط عمومی

مرکز آموزشی درمانی امدادی ابهر

مرکز آموزشی درمانی امدادی ابهر

در یک نگاه :

مرمز آموزشی درمانی امدادی ابهر با 120 تحت مصوب و فعال بیمارستانی با بهره گیری از 31 نفر پزشک متخصص، 1 نفر فوق تخصص خون و 1 نفر فوق تخصص چشم، 2 نفر داروساز و 8 نفر پزشک عمومی با تجهیزات پزشکی مطلوب به شرح زیر ارائه خدملت می نماید.

درمانگاه های تخصصی فعال :

ردیف	نام درمانگاه	ردیف	نام درمانگاه
1	جراح عمومی	11	پوست
2	گوش، حلق و بینی	12	سونوگرافی
3	اطفال	13	آندوسکوپی
4	چشم	14	اکوکاردیوگرافی
5	زنان و زایمان	15	تست ورزش
6	ارتوپدی	16	درمانگاه دیابت
7	نورولوژی	17	روانپزشکی
8	داخلی	18	تالاسمی
9	قلب	19	اعصاب و روان
10	ارولوژی	20

واحدهای پاراکلینیکی و پیراپزشکی فعال :

1 ) رادیولوژی؛

2 ) آزمایشگاه؛

3 ) پاتولوژی؛

4 ) داروخانه؛

5 ) فیزیوتراپی؛

6 ) پایگاه بهداشتی و واکسیناسیون؛

7 ) سی تی اسکن؛

بخش های درمانی فعال :

1 ) بخش اطفال با 18 تخت فعال؛

2 ) بخش داخلی با 25 تحت شامل تخت های بستری داخلی، عفونی، مغز و اعصاب، پوست؛

3 ) بخش جراحی زنان با 20 تخت شامل تختهای جراحی های زنان؛

4 ) بخش جراحی عمومی با 30 تخت شامل جراحی های عمومی، ارتوپدی، چشم، گوش، حلق و بینی، ارولوژی (ویژه مردان)؛

5 ) بخش CCU با 4 تخت ویژه؛

6 ) بخش NICU (مراقبتهای ویژه نوزادان) با دو تخت ویزه که در حال ارتقاء به 4 تخت می باشد و 10 تخت بستری نوزادان؛

7 ) بخش ICU با 4 تخت ویژه؛

8 ) بخش دیالیز با 8 تخت ویژه و با 8 دستگاه نوع جدید همودیالیز؛

9 ) بخش اورژانس با 10 تخت بستری تحت نظر به تفکیک مردان و زنان اتاق احیاء، اعمال سرپایی، اتاق معاینه پزشک، تزریقات و پانسمان با امکانات جدید و واحد تریاژ جهت راهنمایی و نظرسنجی مراجعین محترم؛

10 ) بخش اتاق عمل با 5 باب اتاق عمل فعال با تجهیزات و امکانات لازم و پیشرفته؛

11 ) بلوک زایمان با 4 تخت زایمان و 4 تخت بستری زنان؛

آمار عملکرد یکساله 87 :

1 ) تعداد مراجعین سرپائی اورژانس : 77889 نفر؛

2 ) تعداد مراجعین به درمانگاه تخصصی : 36452 نفر؛

3 ) تعداد مراجعین به آزمایشگاه : 49873 نفر؛

4 ) تعداد مراجعین به رادیولوژی : 29990؛

5 ) تعداد بیماران بستری : 11722 نفر؛

6 ) تعداد اعمال جراحی : 6540 نفر؛

7 ) تعداد زایمانهای انجام شده : 1044 نفر؛

8 ) اعمال جراحی سزارین : 444 نفر؛

9 ) تعداد مراجعین تحت نظر اورژانس : 8028 نفر؛

10 ) تعداد مراجعین به پاتولوژی : 1642 نفر؛

11 ) تعداد اعمال سرپایی : 125 نفر؛

تجهیزات عمده بکار گرفته شده :

سی تی اسکن، فیکو چشمی، لاپاراسکوپی، اتوآنالایزر، یوروتروسکوپ و سنگ شکن، دستگاه بیهوشی، الکتروشوک، پالس اکسی متر، مانیتورینگ مخصوص تختهای ICU , CCU و بیماران قلبی، وارمر خون، پمپ تزریق خون، فتوتراپی، دستگاه های همودیالیز، ویدئو آندسکوپ، اتوریفرکتومتر (تعیین نمره عینک)، EEG اتوکلاوچشمی، تورنیک برقی،لنز آندوسکوپی سینوسی، کوتر تی یوآر، ساکشن، ونتیلاتور، NICU، تخت زایمانی، مانیتورهای CCU، تست ورزش، دستگاه دیالیز، پمپ سرنگ.

اعمال جراحی پیشرفته که در این مرکز انجام می شود :

تعویض مفصل هیپ، پروتزگذاری مفصل هیپ، تعویض مفصل زانو، لاپاراسکوپی، فیکو و لنزگذاری چشم، اعمال جراحی و تشخیص آرتروسکوپیک، اعمال جراحی و تشخیص با آندوسکوپی سینوس، جراحی فک صورت؛

کمک های مردمی :

تخت NICU، فتوتراپی نوزدان، دستگاه نوار قلب، لگن شور، آب سردکن، بخچال و .... که بی شک این اعمال خداپسندانه جزء حسنات جاریه محسوب و از درگاه الهی برای اهداء کنندگان آرزوی سلامتی و توفیق روزافزون داریم.

بخش دیالیز :

از ابتدای فروردین سال 87 تا اسفندماه میانگین 42 نفر تحت درمان دیالیز قرار گرفتند و با همیاری انجمن حمایت از بیماران کلیوی و مساعدتهای مردم نوع دوست و نیکوکار ابهر در سال 87 ، 2 نفر از مجموع بیماران دیالیزی تحت پیوند کلیه قرار گرفته و سلامتی خود را باز یافته اند.

آدرس ابهر : جاده ترانزیت، مرکز آموزشی درمانی امدادی ابهر، کد پستی : 4561915911.

تلفن : 5 – 02425277741، فاکس : [phone]

بیمارستان امدادی در سال 1351 در زمینی به مساحت 20000 متر مربع فعالیت خود را با 25 تخت بیمارستانی شامل بخش های اورژانس، جراحی عمومی، زنان و زایمان، رادیولوژی و آزمایشگاه آغاز نموده است.

این بیمارستان در سال 1371 با چارت تشکیلاتی به 120 تخت بیمارستان ارتقاء و از سال 1374 تاکنون با راه اندازی بخش های الحاقی شامل بخش ها اطفال، داخلی، NICU, ICU, CCU، دیالیز، تفکیک بخش های جراحی زنان و مردان وایجاد تخت های گوش و حلق و بینی، ارتوپدی و راه اندازی درمانگاه های تخصصی شامل جراحی عمومی، ارتوپدی، پوست، قلب، روان پزشکی، سونوگرافی، اکوکاردیوگرافی، تست ورزش، آندوسکوپی، گوش و حلق و بینی، اطفال، ارولوژی، نرولوژی، چشم، داخلی، عفونی، سی تی اسکن با مشارکت بخش خصوصی، درمانگاه دیابت، تالاسمی، به همراه واحدهای پاراکلینیکی و پیراپزشکی فعال دو واحد رادیولوژی، آزمایشگاه، پاتولوژی، داروخانه، فیزیوتراپی، پایگاه بهداشتی و واکسیناسیون. انجام عمل های پیشرفته با وسایل لاپارسکوپی، فیکو، سیستوسکوپی و تجهیز آزمایشگاه به مجهیزترین لوازم آزمایشگاهی در خدمت هموطنان عزیز است.

برخی از اعمال جراحی پیشرفته ای که در این مرکز انجام می شود، شامل :

تعویض مفصل هیپ، پروتز گذاری مفصل هیپ، تعویض مفصل زانو، لاپاراسکوپی، فیکو و لنز گذاری چشم، اعمال جراحی و تشخیص آرتروسکوپ، اعمال جراحی و تشخیص با آندوسکوپی سینوس، جراحی فک و صورت و ... .

تعداد تخت های بخش های درمانی فعال :

1 ) بخش طفال با 18 تخت فعال؛

2 ) بخش داخلی با 25 تخت فعال شامل تخت های بستری داخلی، عفونی، مغز و اعصاب، پوست؛

3 ) بخش جراحی زنان با 20 تخت شامل تخت های جراحی زنان؛

4 ) بخش جراحی عمومی با 30 تخت شامل جراحی های عمومی، ارتوپدی، چشم، گوش و حلق و بینی، ارولوژی، (ویژه مردان)؛

5 ) بخش CCU با 4 تخت ویژه؛

6 ) بخش NICU (مراقبت های ویژه نوزادان) با دو تخت ویژه که در حال ارتقاء به 4 تخت می باشد و 10 تخت بستری نوزادان؛

7 ) بخش ICU با 4 تخت ویژه؛

8 ) بخش دیالیز با 8 تخت ویژه و با 8 دستگاه نوع جدید همودیالیز؛

9 ) بخش اورژانس با 10 تخت بستری تحت نظر به تفکیک مردان، زنان، اتاق احیاء اعمال سرپایی، اتاق معاینه پزشک، تزیقات پانسمان با امکانات جدید و واحد تریاژ جهت راهنمایی و نظر سنجی مراجعین محترم.

ماهیت حسابداریبیمارستان امدادی ابهرکارکنان شاغل در فیزیوتراپی